100 dagen: 10 jongeren op de drempel van volwassenheid laten in hun ziel kijken

Het nieuwe 100 dagen volgt tien jongeren tijdens hun laatste maanden op de middelbare school. Een periode waarin ze keuzes moeten maken en stilaan hun eigen pad gaan uitstippelen. Dagen van onbezorgd feesten, maar ook dagen vol twijfels.

De reeks toont de leefwereld van de generatie die nu aan de deur staat te kloppen, en de tien geportretteerden laten in hun hoofd en ziel kijken. Zo is er Sarah, die na het middelbaar naar Amerika wil om rechten te studeren; Hannes, die al enkele maanden thuis zit met een depressie; en Zion, die al twee jaar in een rolstoel zit maar een ambitieus plan heeft. Hoe kijken zij naar de wereld, hun leven en hun toekomst?

100 dagen: vanaf 6 januari elke maandag om 21.30 uur op Eén.

100 dagen is een programma van Roses are blue voor Eén.

De tien jongeren

Beau

°3/03/2001 - Bredene - studeert Sociaal Technische Wetenschappen aan het Sint-Godelievecollege, Gistel

Beau is nog maar net 18 en wil nog genieten van zijn tienerjaren voordat hij aan het ‘volwassen leven’ begint. Zijn ouders zijn gescheiden, maar zijn wel naast elkaar blijven wonen. Zowel zijn mama, papa, broer als stiefpapa zijn in dienst van het Belgische leger. ​ Beau wil eigenlijk minister worden maar denkt dat dat niet realistisch is. Daarom wil hij ook zijn kans wagen en de familietraditie verderzetten door zich in te schrijven voor het Belgisch leger, want, zo zegt hij zelf: "Ik kan wel wat discipline gebruiken."

Als Beau aan de slag wil bij het Belgische leger, zal hij extra zijn best moeten doen op school want zijn herfstrapport was niet goed. En het jaar opnieuw doen, ziet Beau echt niet zitten. Beau wil tijdens zijn laatste 100 dagen slagen voor de toelatingsproeven van het Belgisch leger.

Ik kan lang over dingen twijfelen. Ik twijfel vooral of ik binnen tien jaar nog altijd graag in het leger zou zitten. Dat is mijn grootste vraag. En als je zo vroeg al bij het leger gaat, heb je geen ander diploma.

Ik wilde graag meedoen met 100 dagen omdat ik allerlei momenten wilde vastleggen. Het was het laatste jaar dat ik in het middelbaar zat. Dus ik ging al mijn vrienden veel minder zien. Het zijn toffe herinneringen voor later.

Meaghan

°11/12/2001 - Schiplaken - studeert Moderne Talen-Wetenschappen aan BimSem, Mechelen

Meaghans passie is dans. Ze danst al sinds haar kleutertijd en traint nu 16 uur per week. Haar grote droom is om van haar hobby haar beroep maken en door te breken als artieste. De combinatie dans en studeren zorgt voor veel druk en stress bij Meaghan. Gelukkig kan ze rekenen op de management-skills van haar mama.

Meaghan is ook populair op Instagram. Haar online bekendheid gebruikt ze om iets extra bij te verdienen. Op Instagram is ze vaak te zien met veel 'bling bling' en make-up, maar ze wordt vaak beoordeeld op haar uiterlijk waardoor ze zich onzeker voelt. ​ Gelukkig vindt ze veel troost bij haar vriend Gilles. Tijdens haar laatste 100 dagen in het middelbaar wil Meaghan graag Belgisch kampioene worden in latin dans.

Ik heb echt veel stress en moet veel druk verdragen. Als ik een breakdown heb, is dat altijd omdat ik te veel stress heb. Ik heb soms ​ veel faalangst.

Ik heb meegedaan aan 100 dagen zodat mensen zien dat het soms moeilijk is om 18 te zijn. Er komt veel zelfstandigheid en verantwoordelijkheid op je af. Ook al ben je jong, niet alles is rozengeur en maneschijn.

Hannes

°19/01/2001 - Kruisem - Thuisonderwijs Wetenschappen-Wiskunde aan GO! Atheneum, Oudenaarde

Hannes volgt vier uur per week thuisonderwijs, wetenschappen-wiskunde. Sinds januari zit Hannes thuis omdat hij kampt met een depressie. Kort na zijn 18de verjaardag is hij mentaal gecrasht. Hij noemt het de slechtste dag van zijn leven. Hannes leeft van dag tot ​ dag en zoekt zijn geluk vooral in kleine dingen. Tuinwerk, wandelen met de hond of skaten verdrukken zijn donkere gedachten. Iedere week gaat hij praten met een psycholoog in de Bleekweide in Gent. Zijn gevoelens uit hij door te schrijven, muziek te maken, te tekenen en te schilderen. Hannes wil na de middelbare school een sabbatjaar nemen, en wil in de komende periode vooral beter worden.

Het is moeilijk om uit te leggen wat een depressie is. Het is alsof je een van de slechtste dagen van je leven moet kwadrateren. En dat slechte gevoel gewoon maanden lang blijft duren. Alles wat je doet, is lastig.

Hannes vindt het belangrijk om zijn verhaal te delen in 100 dagen:

Ik begon in te zien dat het wel leuk is om te tonen waar ik mee zit en dat het me toch lukt om af te studeren, zonder naar school te gaan. Ook voor mensen die hetzelfde probleem als ik hebben en dit zien, is dat ergens een opluchting, weet ik. Hoe meer je in die situatie beseft dat je niet de enige bent, hoe beter.

Youssef

°7/06/2000 - Molenbeek - studeert Jeugd- en Gehandicaptenzorg aan Imelda-Instituut, Brussel

Youssef heeft zowat overal in Brussel gewoond, maar voelt zich vooral thuis in Molenbeek. Na zijn schooluren werkt hij in de snackbar van zijn oom om geld te verdienen voor zijn rijexamen. Veel werken betekent voor Youssef ook geen tijd om rond te hangen op straat, want dan bestaat de kans dat je op het slechte pad komt, zegt hij. Voor Youssef mag de schooltijd nu stoppen. Hij is er klaar mee en wil zo snel mogelijk als ondernemer aan de slag. Maar eerst wil hij op de dag van de proclamatie ​ zijn familie trots maken met een diploma.

Mijn generatie is anders dan de vorige generaties: nu is er internet, Instagram, Snapchat, Facebook, Twitter enzovoort. Dat beïnvloedt de jongeren hier. ​ Ze willen hetzelfde doen als in Amerika of in Japan, ze verliezen hun eigen identiteit en doen gewoon die anderen na. Maar mijn ouders bijvoorbeeld, zij hadden geen internet. Ze hadden enkel een telefoon thuis en ​ gingen buiten spelen. Nu blijven de jongeren meestal achter een Playstation, ze hebben weinig contact met de maatschappij.

Mijn doel is niet om bekend te zijn of om aandacht te trekken. Mijn doel met 100 dagen is om een andere beeld te tonen over jongeren die in Brussel opgroeien.

Sarah

°9/02/2001 - Heverlee - studeert Latijn-Moderne Talen aan Don Bosco, Haacht

Sarah heeft het gevoel dat ze niet meer zoveel bijleert op school. Zij heeft duidelijk al een doel in haar hoofd en niets of niemand zal haar tegenhouden om dat doel te bereiken. Ze wil rechten gaan studeren aan de beroemde Harvard universiteit in Amerika.

In België voelt ze zich al sinds de lagere school vreemd bekeken. Ze laat zich niet gemakkelijk in een hokje duwen en vaart haar eigen koers. Ze speelt muziek, toneel, tennis en basket. Maar ze kan haar opgekropte frustraties vooral kwijt in slam poetry. Ze heeft niet altijd dezelfde mening als haar ouders, die bijvoorbeeld een heel andere visie hebben op vrouwelijkheid. Haar mama vindt dat Sarah zich best wat vrouwelijker mag kleden terwijl Sarah aan haar mama probeert duidelijk te maken dat ze niet zo stereotiep mag denken.

Wow, 18 zijn in 2019, wat betekent dat precies? Dat is een goede vraag. Ik hecht persoonlijk niet zo veel belang aan leeftijd. Toen ik 16 werd en zogezegd mijn eerste pintje mocht drinken, of toen ik 18 werd... dat heeft niet echt een betekenis voor mij. Wat ik wel belangrijk vind, is het feit dat ik voor de eerste keer mag stemmen bijvoorbeeld.

Sarah heeft een duidelijke reden om mee te doen aan 100 dagen:

Ik wil met mijn verhaal tonen dat de jeugd niet lui is, of doelloos door het leven gaat, maar dat we eigenlijk wel actie durven nemen. Uit mijn overtuiging dat onze generatie Z niet doordrenkt is met luiheid, naïviteit en het je-m'en-fous-gevoel, ben ik ingegaan op de oproep.

Zion

°2/10/2000 - Puurs - studeert Elektrische Installaties aan het Sint-Jan Berchmansinstituut, Puurs 

Zion was 17 jaar oud toen hij in 2017 met zijn bromfiets in een ongeval betrokken raakte. Sindsdien is hij verlamd en zit hij in een rolstoel. Het ongeluk had een enorme impact op het gezin. Het huis werd door zijn ouders verbouwd en de bel-étage kreeg een traplift. Vandaag gaat Zion met de handbike naar school. Wekelijks gaat hij naar de kinesist en verbijt hij zijn pijn. Ondanks zijn verlamming weigert Zion te klagen. Hij voelt zich naar eigen zeggen gelukkiger na zijn ongeval, en is ook heel tevreden met zichzelf. Hij is vooral blij dat hij er nog is. Alleen de liefde blijft een groot struikelblok. Zion wil graag een vriendin, “maar niemand ziet mij ‘staan’ in mijn rolstoel.”

Voor zijn ongeval was Zion een uitstekende muurklimmer, een passie die hij niet wil opgeven. Hij ​ wil zo snel mogelijk het onmogelijke doen en opnieuw de muur opklimmen. 

Ik zit alleen maar te lachen en te zeveren. Ook over mijn ongeval, ik maak daar iets positief van. Ik maak daar grapjes over. Net daarom heb ik na het ongeval snel een klik kunnen maken om door te gaan.

Ik wil met mijn deelname aan 100 dagen tonen dat het leven niet stopt na zo'n ongeval. Je kan enkel vooruit, dus het heeft geen zin om te blijven hangen bij wat gebeurd is. Je kan zeker leven met een lichamelijke beperking.

Anuna

°16/06/2001 - Mortsel/Berchem - studeert Humane Wetenschappen aan het Koninklijk Atheneum, Mortsel

Anuna werd in 2018 plots een van de meest besproken tieners van Vlaanderen. De klimaatactiviste richtte Youth For Climate op en marcheerde wekelijks met duizenden jongeren door de straten van Brussel en andere steden. Met deze protestmarsen wilde Anuna het klimaatprobleem bovenaan de politieke agenda krijgen. Haar acties kregen in het verkiezingsjaar veel bijval maar ze kreeg ook veel tegenwind en kritiek. Op sociale media kreeg ze veel haat te verwerken. Niet alleen op haar activisme, maar ook op haar persoon en haar uiterlijk. Anuna incasseerde maar bleef strijdvaardig. Naast de activiste Anuna is ze vooral een gewone tiener, die net zoals haar leeftijdsgenoten weleens onzeker kan zijn of een slechte dag heeft.

Ik ben heel bang voor de dood. Maar gewoon omdat ik bang ben om te sterven voordat ik iets heb kunnen bereiken. Dat zou echt rampzalig zijn voor mij. Dat is het probleem met yolo. Ik denk dat de jeugd het fout heeft begrepen. Yolo betekent: je leeft maar één keer. Dus doe er iets nuttig mee.

Ik heb meegedaan aan 100 dagen omdat ik geloof in de kracht van jongeren om de wereld te veranderen. Er is momenteel enorm veel mis met de wereld. Ongelijkheid, armoede, de klimaatcrisis… en deze dingen moeten worden aangepakt door de nieuwe generatie. Zelf heb ik een vrij kritische stem, en ik ben een enorm toegewijde activist. Ik hoop door mijn verhaal te doen in 100 dagen meer jongeren te inspireren om dit ook te doen.

Angel

°31/05/2001 - Eeklo - studeert Topsport-Wetenschappen aan het Koninklijk Atheneum Voskenslaan, Gent

Angel zit al sinds het eerste middelbaar op de topsportschool in Gent. Haar beste discipline is de hordeloop. Heel haar jonge leven staat in het teken van haar sport. Wanneer ze niet traint, moet Angel studeren voor school. Gelukkig kan ze steunen op haar familie, het ​ ‘A-Team'. Haar mama, oma en opa staan altijd klaar voor haar en zijn er bij iedere wedstrijd bij. Ook Angels papa komt zo vaak als hij kan kijken. Angel heeft een Olympische droom maar ze droomt ook al van een gezin. Angel traint tijdens haar laatste 100 dagen voor het EK junioren in Zweden. 

Ik denk dat onze generatie wel mentaal sterker moet zijn in deze tijd dan bijvoorbeeld in de jaren van mijn mama of oma. Want als je terugdenkt aan die tijd, of hoe zij erover vertellen, zijn dat echt jaren zonder zorgen... Toen kon er ook ​ veel meer dan nu. Nu is er meer stress en druk. Ja, dat weegt natuurlijk.

Ik heb meegedaan aan 100 dagen omdat ik het een mooie kans vond om eens aan Vlaanderen te laten zien hoe een topsporter vandaag door het leven gaat. Ook het idee om telkens de mening van een 18-jarige te laten horen, vond ik echt geweldig. Het is niet omdat we ‘nog maar net uit het nest komen’ dat we nog geen klare kijk op de zaken kunnen hebben. Ik vond meedoen aan dit programma ook een mooie mogelijkheid om de verbintenis te laten zien van mijn familie en hoe we allemaal geëngageerd zijn voor een welbepaald doel.

Bavo

°27/10/2000 - Lier - studeert Winkelhulp in BuSO De Regenboog, Aarschot

Bavo volgt de richting winkelhulp op school, maar dat is niet zijn eerste keuze. Zijn hart gaat uit naar automechanica, maar hij moest van richting veranderen nadat een verminderde fijne motoriek bij hem werd vastgesteld. Het gevolg van de diagnose is dat Bavo zo goed als geen ambities meer heeft. “Ik heb geen droom en zie wel wat er op me afkomt. “

Bavo's ouders zijn gescheiden. Met beiden heeft hij nog een goede band. De ene week verblijft hij bij zijn mama, de andere bij zijn papa. “Als ik bij papa ben, heb ik geen babbel, dan is ‘t gewoon “hoe was ‘t op ‘t werk, hoe was ‘t op ‘t school” en dan eten we en c’est fini.” Met zijn mama kan hij beter over zijn emoties praten. Hij noemt haar zijn beste vriendin.

Ik ben blij dat ik van 2000 ben, want de kinderen van nu krijgen - hoe oud zouden ze zijn - al op hun 8ste hun eerste telefoon. Ik kreeg de mijne ook wel, maar dat was zo’n baksteen, dat was niet meteen een Iphone. Ja, dan heb je niks meer van waarden en normen. En wij hebben dat wel nog meegekregen, wij hebben nog met de knikkers gespeeld. Met wat spelen ze nu?

Bavo wil in het programma tonen dat buitengewoon onderwijs ten onrechte een slechte naam heeft:

Ik doe mee omdat er een specifiek slecht beeld is over buitengewoon onderwijs, en ik vond het een mooie kans om te laten zien dat dat niet klopt.

Femke

°12/05/2000 - Aartselaar - studeert Maritieme Technieken (Dek) aan Cenflumarin De Scheepvaartschool, Antwerpen

Femke zit in de week op internaat en tijdens het weekend keert ze naar huis voor de Chiro-activiteiten en om bij haar ouders en zus te kunnen zijn. Ze vindt van zichzelf dat ze geen al te beste studente is, maar toch legt ze de lat voor zichzelf hoog. Ze studeert aan de scheepvaartschool omdat ze haar toekomst op zee ziet. Ze droomt van een leven als kapitein van een chemicaliëntanker. De scheepvaart blijkt nog steeds een typische mannenwereld, ook op school, waar Femke het als vrouw niet makkelijk heeft. Ze moet zich vaak bewijzen en werd in het verleden gepest door haar mannelijke klasgenoten. Maar Femke zal zich altijd verweren en voor zichzelf opkomen.

Ik zie mezelf niet als een feministe, maar wel als iemand die opkomt voor haar rechten. Ik zou ook opkomen voor de rechten van een man als ik zie dat die geschaad worden, maar ik zou even goed opkomen voor de rechten van de vrouw als ik zie dat daar iets niet mee klopt. Ik vind gewoon de rechten als mens heel belangrijk.

Ik heb meegedaan aan 100 dagen omdat ik vond dat mijn studierichting niet bekend genoeg is en veel mensen niet weten wat we precies studeren. En ik wilde laten zien dat vrouwen ook zo'n richting kunnen volgen en er nadien een job in kunnen vinden. Ook wil ik aan andere jongeren tonen dat je kan dromen over wat je wil worden en dat het oké is om die droom te proberen verwezenlijken. Je mag gerust tegen de stroom in zwemmen. En je moet je nooit laten doen.

Korte inhoud afleveringen

Aflevering 1

Beau wil naar Belgisch leger. Hij gaat zich met zijn mama inschrijven voor de toelatingsproeven. Meaghan danst 16 uur per week en wil van haar hobby haar beroep maken. Hannes zit al enkele maanden ​ thuis met een depressie. Hij wil zich snel weer beter voelen.

Aflevering 2

De zenuwen staan gespannen bij Meaghan. Zij kan Belgisch kampioen worden in latin dans. Youssef werkt in Brussel in de snackbar van zijn nonkel. Hij wil zijn familie fier maken door een goed rapport te behalen. Beau wil nog wat kilo’s kwijt voor zijn fysieke testen bij het leger.

Aflevering 3

Beau is op schoolreis en bezoekt met zijn klas Auschwitz. Voor Youssef hangt er een schorsing boven zijn hoofd wegens wangedrag op een schooltrip. Sarah uit Heverlee wil naar Amerika om rechten te gaan studeren. In haar vrije tijd doet ze aan slam poetry.

Aflevering 4

Zion is verlamd en zit in al twee jaar in een rolstoel. Hij heeft een duidelijk en ambitieus plan voor zijn 100 dagen. Sarah krijgt eindelijk nieuws over haar toelating bij Harvard.

Aflevering 5

Beau krijgt een tussentijds rapport op school en Zion waagt zich aan een klimpoging. Anuna ontmoet Greta Thunberg, haar grote inspiratiebron.

Aflevering 6

Bavo krijgt rijles van zijn papa. Femke zit op de scheepvaartschool omdat ze later kapitein van een chemicaliëntanker wil worden. Vandaag vertrekt ze op stage maar er wordt een storm verwacht. Anuna en de andere klimaatbetogers krijgen een mentale tik.

Aflevering 7

Femke zit op de scheepvaartschool in Antwerpen omdat ze later kapitein van een containerschip wil worden. Vandaag vertrekt ze op stage maar er wordt een storm verwacht. Angel moet na haar buitenlandse stage op de weegschaal staan voor een vetmeting. En op de verkiezingsdag volgt Anuna nauwgezet de uitslagen.

Aflevering 8

Beau komt te weten of hij wel of niet geslaagd is. Femke moet haar mannetje staan op een baggerboot en Angel kan Belgisch kampioen worden op de 100 meter outdoor hordeloop. Bavo wil lasser worden maar zijn papa brengt hem op andere gedachten.