Durf te vragen laat mensen met een psychische kwetsbaarheid aan het woord

Vrijdag 1 oktober 2021 - ​ Meer dan 1 op de 10 volwassenen in ons land lijdt aan een psychische kwetsbaarheid. In Vlaanderen zijn er gemiddeld 3 zelfmoorden per dag. Toch zijn de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg bijzonder lang, zowel voor jongeren als volwassenen. De media wijden regelmatig aandacht aan dit fenomeen en toch weten we nog maar bitter weinig over hoe het is om daadwerkelijk te leven met een psychische kwetsbaarheid.

Daarom laat Siska in deze zesde aflevering van Durf te vragen negen mensen aan het woord die het wél weten. Zij nemen plaats voor de camera in de lege studio voor vragen zoals "Die therapie, is dat niet vooral bezigheidstherapie?" en “Heb je ooit in een isoleerkamer gezeten?", maar ook het onomwonden "Vind je jezelf eigenlijk gestoord?". ​ De antwoorden van de negen getuigen blijken even eerlijk als ontwapenend. Siska loopt ook een dag mee in het voetspoor van Jordi, een eenentwintigjarige jongen die al enkele maanden intensief therapie volgt in het psychiatrisch ziekenhuis Karus. 

Komende dinsdag gaat Eén in een Facebook Live met enkele getuigen verder door op het thema. Kijkers krijgen zo de kans om hun eigen vragen stellen via de Eén-pagina. Ook Generation M van radionet MNM praat elke woensdagavond na over de thema's van Durf te vragen samen met enkele getuigen en luisteraars.

Durf te vragen: elke dinsdag om 20.35 uur op Eén.

Durf te vragen is een programma van Roses are blue voor Eén.

De getuigen

Tom (51 jaar, Laken)

Tom was een jonge twintiger toen zijn broer het leven liet bij een motorongeluk. Door het plotse verlies belandde hij in een depressie en kwam zo voor het eerst in aanraking met een psychiater. Er volgden verschillende opnames om Toms depressieve klachten te behandelen, maar de juiste diagnose kreeg hij pas na een jarenlange zoektocht. Vandaag weet Tom dat hij lijdt aan een bipolaire stoornis, staat hij stevig in zijn herstel en werkt hij als ervaringsdeskundige in een psychiatrisch ziekenhuis.

Rik (28 jaar, Turnhout)

Ten tijde van het studio-interview is de achtentwintigjarige Rik in opname in het psychiatrisch ziekenhuis Bethanië in Zoersel. Hij volgt er therapie op de afdeling Rif om met zijn depressie en angststoornis om te leren gaan. Voor zijn opname was Rik bang van alles: insecten, spinnen, aanrakingen, buiten zijn... Bovendien had hij last van agorafobie en een heel specifieke kaasfobie. Het liefst van al wilde hij onzichtbaar zijn voor de buitenwereld. De therapie sloeg gelukkig aan en midden juli mocht Rik op eigen kracht verder.

Luna (24 jaar, Willebroek)

Toen Luna in februari stopte met werken omdat het haar allemaal te veel geworden was, viel ze in een zwart gat. Ze verloor haar dagstructuur, zonderde zich af van de mensen rondom haar, sliep moeilijk en kampte met donkere gedachten. Ze was op dat moment al enkele maanden in begeleiding bij een psycholoog. Al gauw werd echter duidelijk dat een uurtje per week niet volstond. In samenspraak met haar psycholoog en huisarts doet Luna een intakegesprek bij het psychiatrisch ziekenhuis in Leuven. Eén dag later wordt ze opgenomen en start haar behandeling voor een depressie en eetstoornis. Ondertussen is Luna weer thuis en wordt ze ambulant begeleid. ​ 

Jordi (21 jaar, Sinaai)

Jordi liet zich in het najaar van 2020 opnemen in het Gentse psychiatrisch ziekenhuis Karus. Ten tijde van de opnames van Durf te vragen is hij er nog steeds in dagopname op de afdeling Kadans voor emotieregulatieproblematieken. Jordi heeft na jaren zoeken naar de juiste hulp eindelijk het gevoel dat hij op zijn plek zit. De therapie slaat gelukkig ook aan en Jordi durft stilaan te dromen over de toekomst.

Emelie (19 jaar, Leuven)

Hoewel ze nog geen twintig lentes telt, heeft Emelie er al een uitgebreid traject in de psychiatrie op zitten. Het begon allemaal met een eetstoornis die ze op haar twaalfde ontwikkelde toen ze het gevoel kreeg geen controle meer te hebben over haar leven en omgeving. Daarbovenop kwam een depressie en een paar jaar later posttraumatisch stressstoornis. Na zeven lange jaren vol verschillende therapieën, verliest Emelie stilaan de hoop op beterschap. Ze denkt dan ook na over euthanasie voor ondraaglijk psychisch lijden. Toch zijn er ook lichtpuntjes, zoals assistentiehond Yuki, die deze zomer op haar pad kwam.

Farah (32 jaar, Wilrijk)

Toen Farah in oktober 2019 beviel van haar zoontje Isaac had ze al snel door dat de befaamde roze wolk er voor haar niet zou komen. Niet veel later viel de diagnose: een zware postnatale depressie. Farah werd doorverwezen naar de Moeder Baby-afdeling van het Bethanië Ziekenhuis in Zoersel. Daar kon ze echter pas na een maand wachten terecht. Haar zeven maanden durend verblijf op de afdeling hebben haar en haar zoontje veel deugd gedaan. Op dit moment gaat het goed met hen en zijn zowel moeder als kind nog voor nazorg in behandeling bij een kinderpsychiatrisch centrum. ​ 

Flores (19 jaar, Torhout)

Op het moment van het studio-interview is Flores twee maanden in opname op de afdeling Lodewijk van het psychiatrisch ziekenhuis in Leuven. Samen met haar zoeken de zorgverleners er naar een diagnose. Flores werd opgenomen nadat ze zich huilend en doodop had gemeld op de spoed van het UZ Leuven. Op dat moment had ze drie nachten niet geslapen omdat ze kampte met hevige angsten voor vrijwel alles. Ondertussen is de diagnose gesteld: Flores kampt met Multiple Complex Developmental Disorder, een meervoudige complexe ontwikkelingsstoornis. De aandoening maakt dat ze de wereld niet ziet als een veilige plaats.

Emma (21 jaar, Aalter) en Ines (19 jaar, Heusden)

Emma en Ines leerden elkaar vorig jaar in maart, in volle lockdown, kennen op JOVO, de jongerenafdeling van het psychiatrisch ziekenhuis Karus. Beide jonge vrouwen kampten met een ernstige depressie. Volgens Emma is een depressie veel meer dan je slecht voelen: “Het is je slecht voelen, een stuk verdrietig zijn, een stuk leegte, een stuk zelfhaat, zwaarte. Het is heel moeilijk om een depressie in woorden te vatten.”. 

Momenteel zijn de jonge vrouwen niet meer opgenomen, maar dat wil niet zeggen dat ze volledig genezen zijn. “Na de opname komt de zwaarste klus”, vindt Ines, “Je komt van 24/7 met verpleging, ochtendmedicatie, avondmedicatie, en plots moet je het alleen doen.”

Durf te vragen: elke dinsdag om 20.35 uur op Eén.