Nieuwe reeks van Via Annemie

Met Annemie Struyf, vanaf 15 januari elke donderdag om 20.40 uur

Vanaf 15 januari zitten de kijkers goed bij Eén voor de tweede reeks van Via Annemie, de reportagereeks van Annemie Struyf. Tien weken lang brengt Via Annemie op donderdag ontroerende en aangrijpende verhalen, balancerend op de grens van leven, liefde en hoop.

De eerste reeks van Via Annemie was meteen een voltreffer. De reportages bleven bij velen in het geheugen hangen: de Poolse poetsvrouw Karolina, de groepsbesnijdenissen in Kenia, de liefde in tijden van dementie, het diplomatenkoppel in Afghanistan en de piepjonge kloosterlingen in de Ardennen.

Na een succesvolle eerste reeks van Via Annnemie, dringt Annemie Struyf opnieuw tot plekken en mensen die hun verhaal nog niet eerder prijsgaven. Tien weken lang trekt Annemie ons mee in een fascinerende stroom van mensen en verhalen, ver weg en dichtbij.

Het zijn verhalen op het scherp van de snee: over adel en rijkdom, leven en dood, monniken en transgenders. De tocht gaat van:

de boksring naar kindergevangenis
van India naar Oeganda
van de plastische chirurg naar een idyllisch strand waar liefde te koop is…

Annemie Struyf blikt terug:

“ De eerste reeks was een helse, uitputtende, maar ook ongelooflijk fijne en verrijkende ervaring. Tot mijn verrassing heeft die eerste reeks ook nieuwe deuren voor mij geopend, vertrouwen gewekt en toegang gegeven tot plekken waar ik voorheen niet binnen kon. Dus heb ik opnieuw mijn stoute schoenen aangetrokken, en ben ik nog een stukje dieper en verder gegaan. Ik heb gelachen en geweend, gegruweld en genoten. Het was alweer een helse onderneming. Meestal met open vizier, soms – noodgedwongen – met verborgen camera.”

Via Annemie is een programma van VRT Televisie voor Eén.

Via Annemie: op donderdag om 20.40 u. vanaf 15 januari op Eén.

AFLEVERINGEN

Aflevering 1: Op zoek naar monnik Giel
Donderdag 15 januari

Wie herinnert zich niet het turbulente vertrek van de 15-jarige Giel naar een boeddhistisch klooster in India ? Vorig jaar zat de 15-jarige Giel wekenlang in het oog van een mediastorm. Hij wilde monnik worden in een boeddhistisch klooster in India, maar de Jeugdbescherming weigerde hem te laten gaan. Uiteindelijk mocht hij toch vertrekken. Nu gaat zijn moeder Sabine hem voor het eerst bezoeken, in het gezelschap van Annemie. Het Tibetaanse klooster van Giel blijkt een aparte wereld, waar geen westerling ooit is geweest. Hier leven tachtig jongens, vanaf 5 jaar, onder begeleiding van enkele, volwassen monniken. Giels beste vriend is de 13-jarige Rinpoche, die als reïncarnatie van een bekende Boeddhistische Meester met het grootste respect wordt behandeld. Met het hele klooster reizen ze naar Ladakh, hoog in het Himalayagebergte. Samen met 150.000 andere boeddhisten volgen ze hier een retraite onder leiding van de Dalai Lama.

Annemie:

“Zo vaak heb ik mij afgevraagd hoe het nu met die jongen gaat. Samen met zijn moeder Sabine ben ik naar zijn klooster in India gereisd. Hij leeft daar samen met 80 jongens, vanaf 5 jaar, onder leiding van enkele, volwassen monniken. Wat een aparte wereld. En wat een bizarre relatie tussen moeder en zoon, tussen Giel en zijn leraars, tussen oost en west. Giel, Sabine en ik stellen ons alledrie vragen, maar wel heel verschillende. Wat zoekt Giel daar precies? En heeft hij gevonden wat hij zocht? Is hij gevlucht of heeft hij een roeping? Is hij een naïeve puber of een gereïncarneerde Meester? Waarom slaapt hij in de kamer van zijn leraar? Is dit monnikenleven Giels droom, of die van zijn moeder?”

Aflevering 2: zon, zee en papieren
Donderdag 22 januari

Annemie vergezelt politiecommissaris Kathleen Calie op haar werkterrein in Brussel: bij huiszoekingen, controleacties op bouwwerven, in bars en restaurants, tijdens het verhoor op het politiekantoor. Op die manier komt ze dagelijks in contact met illegalen, op zoek naar de zo gegeerde verblijfsvergunning.

In de politiezone Anderlecht heeft Kathleen ook de cel Schijnhuwelijken opgericht. Hier ontmoet ze mannen en vrouwen die zo snel mogelijk willen trouwen. Maar in hun roes vergeten heel wat verliefden – jong-en-naïef of oud-en-eenzaam – dat hun droompartner niet altijd door liefde gedreven wordt. De laatste tijd is een ticket Djerba-Brussel heel populair. Samen met Annemie reist Kathleen naar Tunesië, sinds kort the place to be voor een romantische “eenzame-blanke-dames-vakantie”. Het wordt wel een heel bijzondere ervaring voor beide vrouwen.

Samen met politiecommissaris Kathleen leert Annemie Brussel op een heel aparte manier kennen. Dagelijks komen ze in contact met illegalen, op zoek naar de zo gegeerde verblijfsvergunning.

Annemie:

Kathleen heeft in de politiezone Anderlecht de cel Schijnhuwelijken opgericht. Via die weg ontdekte ze dat er de laatste tijd opvallend veel rijpere, blanke vrouwen met piepjonge Tunesiërs willen trouwen. Daarom wilde Kathleen zelf naar Tunesië om proefondervindelijk uit te zoeken wat daar precies aan de hand is. Zo vertrokken we met z’n tweeën – allebei “50 plus” - op strandvakantie naar Djerba, elk met een verborgen camera in onze handtas. En ja, in een mum van tijd daagden de huwelijkskandidaten op. Stel je voor, onze jongste aanbidders waren “min 20”.”

Aflevering 3: chez Els et Eddy
Donderdag 29 januari

Els en Eddy wonen met hun zonen Matthias (22) en Nicolas (19) in het West-Vlaamse Olsene. Als kinderen van de “uitvinders” van het kippenkraam hebben zij de stiel van hun ouders geleerd. Nu hebben ze zelf een indrukwekkend kippenkraam – Au poulet rôti, chez Els et Eddy –waarmee ze de grote Waalse markten afschuimen. Charleroi, Frameries, Courcelles, Morlanwelz.Het is een leven van keihard werken, ontiegelijk vroeg opstaan (om 3 uur!), lange werkdagen, veel geld verdienen, maar nauwelijks rust of vrije tijd. Toch heeft het noodlot al hard op de deur geklopt. Els heeft enkele jaren geleden een agressieve kanker overwonnen. Eddy blijft liefst nog enkele jaren keihard werken, en hoopt dat een van zijn zonen de zaak zal overnemen. Maar Els is moe, en begint zich vragen te stellen.

Aflevering 4: op leven en dood
Donderdag 5 februari

Op Intensieve Zorgis alles “intensief”.Het leven verloopt hier op een smalle grens: tussen leven en dood, stoppen of verder gaan, hoop en wanhoop, emoties en technologie. Enkele artsen – Alexander, Geert en Joost – leiden Annemie binnen in deze intense wereld, waar beslissingen over leven en dood dagelijkse kost zijn. Twee weken lang leeft Annemie mee op het slopende ritme van Intensive Care in het UZ Gasthuisberg te Leuven. Samen met artsen, verpleegkundigen, patiënten en hun familie loopt ze mee langs de smalle grens. Elke dag opnieuw is het bang afwachten. Haalt baby Vince het? Kunnen Hans en Jeannette de waarheid aan? En hoe zwaar weegt het voor de artsen Alexander, Joost en Geert om elke dag “voor God te moeten spelen”?

Annemie:

“Twee weken lang heb ik meegeleefd op het slopende ritme van de afdelingen Intensieve Zorgen in het UZ Gasthuisberg. Het is er voortdurend balanceren op de grens tussen leven en dood. Alles is daar letterlijk “intensief”: de hoogtechnologische handelingen, maar ook de spanningen en emoties: de schrik en de opluchting, de vertwijfeling en de hoop. Nog vaak denk ik terug aan Hans, die weigerde een kruisje in zijn agenda te zetten. Aan Viviane die een mango at, en aan baby Vince die voor zijn leven vocht. Twee dingen weet ik zeker: je kan alleen maar hopen dat je nooit op een intensieve afdeling terecht komt. Maar ook: hopelijk staat er een intensieve afdeling voor je klaar als je leven op het spel staat.”

Aflevering 5: Adieu mijnheer de graaf
Donderdag 12 februari

Een week lang logeert Annemie bij graaf John de Marnix van Sint Aldegonde. Sinds 1007 is zijn gigantische kasteel te Bornem de pracht en de trots van zijn adellijke familie. In rijkelijke salons vol kunstschatten – van Egyptische hiërogliefen tot het fijnste Chinese porselein – leeft de 74-jarige graaf een kinderloos en wat wereldvreemd bestaan.

Sinds het vertrek van zijn echtgenote-de gravin maakt hij zich grote zorgen: Hoe moet hij op zijn eentje zijn kasteel onderhouden? Wie zal voor hem zorgen als hij ziek wordt? En vooral: wie zal hem opvolgen als hij sterft? Met Annemie deelt hij een week lang zijn leven en zijn zorgen.

Annemie:

“Ik was al langer gefascineerd door de wereld van de adel, gekend als een uiterst gesloten, mediaschuw en vaak wereldvreemd milieu. Dat ik een week lang mocht logeren bij graaf John de Marnix van Sint Aldegonde op zijn gigantisch kasteel in Bornem was voor mij dus een buitenkans. In rijkelijke salons vol kunstschatten leeft de 74-jarige graaf een kinderloos en wat excentriek bestaan. Hoe ver onze werelden ook uit elkaar liggen, zijn zorgen en vragen hebben mij wel geraakt. Is zijn kasteel een lust of een last? Wie zal voor hem zorgen als hij ziek wordt? En vooral: wie zal hem opvolgen als hij sterft?”

Aflevering 6: Knockout, Baby
Donderdag 19 februari

Delfine Persoon is wereldkampioene boksen bij de lichtgewichten. Een meisje uit Gits, kind van hardwerkende, West-Vlaamse boeren. Overdag politieagente, na de werkuren bokser in hart en nieren. Samen met haar trainer leidt ze de boksclub in Lichtervelde. Om de absolute nummer 1 van de wereld te worden, moet Delfine haar titel verdedigen tegen de Australisch-Amerikaanse Diana Prazak. Deze gevreesde tegenstandster krijgt in de USA, boksland bij uitstek, een super professionele begeleiding en kan zich, in tegenstelling tot Delfine, volledig op de bokssport concentreren. Haar reputatie is niet min, zeker sinds zij haar vorige tegenstandster het ziekenhuis insloeg. Gevolg: twee maanden in coma en een blijvend hersenletsel. Annemie volgt Delfine in de aanloop naar dé match van haar leven.

Aflevering 7: Een vrouw met ballen
Donderdag 26 februari

Chrißt’ll is 39 jaar, manager bij een groot bedrijf, gescheiden, en moeder/vader van drie kinderen. Achtendertig jaar lang heeft ze als man geleefd. Sinds een jaar gaat ze niet langer als Christoff, maar als Chrißt’ll door het leven, en noemen haar kinderen haar niet langer papa, maar “maddy” (mama & daddy). Na een hormonenkuur en enkele borstvergrotingen voelt Chrißt’ll zich nu op en top vrouw. Maar over de laatste stap – de definitieve geslachtsoperatie – aarzelt ze. Twee weken lang deelt Annemie Chrißt’lls drukke leven. Want naast haar werk heeft ze haar handen vol met het co-ouderschap, de sessies bij de therapeute en de logopediste, fietsen en vinzwemmen, shoppen en een kleurrijk, sociaal leven met andere transgenders. Doorheen alle drukte wordt het Chrißt’ll steeds duidelijker welke beslissing ze moet nemen.

Aflevering 8: A druid from Belgium
Donderdag 5 maart

Na een jarenlange Keltische opleiding wordt de Vlaamse Chantal opgenomen in de Engelse Orde van de Barden en Druïden. Nu is het tijd voor haar pelgrimstocht naar de Heilige Druïdeplaatsen. De tocht gaat van Avebury naar Tintagel tot in de grot van Merlijn. Samen met Annemie ontmoet ze de grote, levende druïden uit de Engelse traditie: de opperdruïde Philippe Carr Gom, de genezeres-druïde Caitlin, en haar echtgenoot John Matthews, een vermaard Arthurkenner. Annemie logeert ook bij de steenrijke druïde Dwina, de weduwe van zanger en pop icoon Robin Gibb van de BeeGees. Na de dood van Robin heeft Dwina hun woning, een 12^de eeuws bisschoppelijk paleis, tot een heilige druïdenplek omgebouwd.

Een zoektocht op de grens van Keltische traditie, legende en fantasy.

Aflevering 9: De hel van Kampala: De kindergevangenis (deel 1)
Donderdag 12 maart

Samen met drie jonge, opgewekte kerels – Yvan (15), Emmanuel (16) en Samuel (16) – trekt Annemie naar het centrum van Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Op het eerste gezicht ziet de stad er schoon en rustig uit. Dat is te danken aan de frequente schoonmaakacties, waarbij de straatkinderen met vrachtwagens worden opgeladen, en gedropt in de beruchte kindergevangenis van Kampiringisa. Deze plek is een gruwelijk oord vol ongedierte, ziekte, foltering, misbruik en geweld. Yvan, Emma en Samuel kennen niet alleen de stad, maar ook de kindergevangenis als hun broekzak. Tot hun ontzetting ontdekken ze dat er nog helemaal niets veranderd is op deze gehate plekken.

Aflevering 10: De hel van Kampala: Kinderoffers ( DEEL 2)
Donderdag 19 maart

“In Oeganda worden op grote schaal kinderen geofferd.” Geregeld verschijnen dergelijke titels in de internationale pers. Als het offeren van een kip of een geit niet tot het gewenste resultaat leidt, zou er in Oeganda een “groter” offer nodig zijn.

Velen lachen deze berichten weg als stadslegendes, loze gruwelverhalen of zieke fantasieën van de sensatiepers. Maar de straatkinderen van Kampala en de kindergevangenis weten wel beter. Vaak zijn ze jarenlang op de vlucht geweest voor de beruchte kidnappers. Want in een land waar 50% van de bevolking jonger is dan 18 jaar, is het leven van een kind niets waard.

In Mukono, het centrum van de “zwarte magie” gaat Annemie op zoek naar de realiteit achter de gruwelverhalen. Het wordt een zoektocht op drijfzand. Want in dit duistere land is niets wat het lijkt. Wie is te vertrouwen, en wie niet? Wie spreekt de waarheid, en wie liegt? Het kind of de volwassene? De jager of het wild? De redder of het slachtoffer?