Lieve Blancquaert en Nathalie Basteyns staan stil bij de aanslagen in aangrijpende docureeks 'En toen was het stil'
Dinsdag 2 maart 2021 - Op 22 maart 2016 werd ons land opgeschrikt door aanslagen in Brussel. Eén staat hier deze maand bij stil, met de driedelige docureeks En toen was het stil. Fotografe Lieve Blancquaert en regisseur Nathalie Basteyns (bekend van onder andere Beau Séjour) blikken vijf jaar na de feiten terug en brengen de verhalen van enkele Vlamingen die toevallig ter plaatse waren op dat vreselijke moment.
22 maart liet op iedereen een grote indruk na en kan niet vergeten worden. Daarom legt Lieve ingrijpende levensverhalen vast in portretten. Ze fotografeert en portretteert vijf getuigen die elkaar niet kennen, maar één iets gemeen hebben: allemaal waren ze daar, op de plek waar de bommen afgingen. Samen met hen gaat ze terug in de tijd. Wie waren deze mensen voor, tijdens en na de aanslagen? Ze delen hun verhaal: het verhaal van hun leven voor, tijdens en na 22 maart 2016. En toen was het stil is een reeks met stille portretten die hard binnenkomen, als herdenking van de aanslagen en als eerbetoon voor alle slachtoffers, nabestaanden en zorgverleners.
Lieve Blancquaert: “Zaventem luchthaven was voor mij altijd een plek met een bijzonder gevoel. Je wist, als je daar was, dat er achter die vertrekhal een avontuur lag. Sinds 22 maart 2016 is het anders. Sinds die dag wil ik er liever zo snel mogelijk weg zijn. Ook denk ik elke keer aan al die mensen die daar die ochtend samen waren. In de luchthaven, maar ook in de metro van Maalbeek. Zij die door de aanslagen plots verbonden werden met elkaar. Ik vraag me af hoe het met hen gaat. En wat de impact is van die bom op hun leven, hun denken. 22 maart 2016 moet in ons collectieve geheugen blijven. Voor mij is het een belangrijk moment in onze geschiedenis. Onze 9/11. Hét moment waarop alles anders werd.”
Regisseur Nathalie Basteyns: “Ik herinner me nog precies waar ik was toen ik vijf jaar geleden het nieuws van de aanslagen in Brussel hoorde. Net zoals met de aanslagen in Parijs, Barcelona, Londen, Nice, Mombasa, New York … Iedereen herinnert zich dat. De hele wereld werd toen getroffen, in hart en ziel. Plots kwam die terreur zo dichtbij. De aanslagen in Zaventem en Maalbeek hebben ons allemaal diep geraakt. En die herinnering moeten we onthouden. De herinnering aan alle slachtoffers die op die vreselijke dagen iets verloren.”
En toen was het stil: vanaf 15 maart elke maandag om 20.40 uur op Eén.
En toen was het stil is een programma van De Mensen voor Eén.
Verpletterende chaos en oorverdovende stilte
22 maart 2016: een dag die bij alle Belgen in het geheugen gegrift staat. Die dag gebeurde wat niemand had gedacht, maar waar iedereen voor vreesde: een aanslag op de luchthaven van Zaventem en de metro van Maalbeek. 32 doden, meer dan 300 gewonden, en nog zoveel meer trauma’s. Een verpletterende chaos, en een oorverdovende stilte. De schade is enorm, het menselijk leed niet te overzien.
Sinds 22 maart 2016 is er een 'voor' en 'na'. Voor ieder van ons, maar zeker voor alle slachtoffers, nabestaanden en hulpverleners die er die dag bij waren. Lieve fotografeert en portretteert enkele getuigen van de aanslagen in Brussel. Ze kennen elkaar niet, maar zijn verbonden met elkaar door die ene dramatische gebeurtenis: allemaal waren ze daar, in de luchthaven van Zaventem, waar een bom hun leven voorgoed veranderde. In drie afleveringen vertellen ze Lieve hun aangrijpende verhaal; van hun leven voor, tijdens en na 22 maart 2016.
Op 22 maart 2016 werkt Patricia als grondstewardess op de luchthaven van Zaventem. Twee bommen ontploffen en halen haar zorgeloze leven en dat van veel van haar collega’s compleet overhoop.
Op 22 maart 2016 patrouilleert Mathieu op de luchthaven met zijn antiterreureenheid. Even voor acht zou hij met zijn team van positie wisselen, maar net op dat moment verandert de vertrekhal in oorlogsgebied.
Op 22 maart 2016 vertrekt Carmen met haar man en vier kinderen op vakantie naar Amerika. Bij het inchecken spelen de kinderen wat verderop in een speelgoedvliegtuigje. Net wanneer haar dochter Julia op het knopje in de cockpit drukt, ontploft een van de bommen.
Op 22 maart 2016 staat Ingeborg in de valiezenwinkel waar ze werkt, als de bommen ontploffen en alle valiezen de lucht in vliegen. Tijdens haar vlucht naar buiten helpt ze een Chinese jongeman die niet meer op zijn benen kan staan. Ze zorgt voor hem als voor haar eigen kind, tot ze hem - verplicht - moet achterlaten.
Op 22 maart 2016 verliezen Ed en Marjan in één klap hun beide kinderen Sasha en Alexander. Exact om twee voor acht ’s ochtends wordt het mooiste dat ze in hun leven hebben, brutaal van hen afgenomen.
Stil eerbetoon
De impact die de aanslagen hebben gehad op het leven van alle slachtoffers, nabestaanden en hulpverleners is groot. In de verhalen vol horror, pijn, woede en verdriet gaat Lieve op zoek naar liefde, verbinding, troost en hoop.
22 maart heeft op ieder van ons een diepe indruk nagelaten. Nooit mag die dag en wat er toen is gebeurd, vergeten worden. Nooit mogen de vele slachtoffers vergeten worden. En toen was het stil is een stil eerbetoon aan alle slachtoffers van Zaventem en Maalbeek en aan alle slachtoffers van terreur.
En toen was het stil: vanaf 15 maart elke maandag om 20.40 uur op Eén.
Naar aanleiding van de herdenking van de aanslagen en de docureeks En toen was het stil op Eén zijn in het Brussels straatbeeld portretten te zien van slachtoffers die de aanslagen hebben overleefd en van nabestaanden. De foto’s van de hand van fotografe Lieve Blancquaert vormen een onderdeel van een door het Brussels Gewest ondersteunde herdenking die iedereen in de hoofdstad even wil doen stilstaan bij de vreselijke gebeurtenissen van toen. Momenten van aandacht, begrip en hoop.