Nieuwe kant van Philippe Geubels met gedurfde Taboe

In Taboe wil Philippe Geubels lachen met mensen waar je eigenlijk niet om mag lachen. Maar dat doet hij uiteraard niet zonder uitgebreid vooronderzoek.

 

Onder het motto “je leert elkaar het beste kennen op vakantie”, nodigt Philippe elke week een viertal gasten uit in zijn vaste vakantiehuis in Westouter: mensen met een ongeneeslijke ziekte, mensen met een fysieke beperking, blinde en slechtziende mensen, mensen met obesitas, mensen in armoede, holebi’s, mensen met een andere huidskleur, en mensen met een psychische kwetsbaarheid. Hij luistert naar hun verhalen en gevoeligheden, verkent samen met hen de wijde omgeving en leert hen vooral echt goed kennen.

 

Daar blijft het niet bij: ook humor is een belangrijk deel van Taboe. Zo daagt Philippe tijdens die week zijn gasten uit om zelf de straat op te trekken met een verborgen camera, wat ze erg graag - en goed - doen.

 

Dan is het aan Philippe zelf om te doen wat hij het beste kan: grappen maken. Hij brengt een comedy-set in NTGent over het bewuste thema. Uiteraard zitten Philippes nieuwe vrienden prominent op de eerste rij en genieten ze samen met gelijkgestemden van de show.

 

Al deze ingrediënten samen leveren het gedurfde Taboe op. Het allereerste programma van Philippe Geubels voor Eén is een unieke mix van human interest en comedy, dat gevoelige thema’s lucht wil inblazen en mensen wil verbinden door humor.

 

De makers

Philippe Geubels

Philippe Geubels (°1981) voorstellen lijkt bijna overbodig. Het grote publiek leerde de gortdroge komiek in 2007 kennen in de finale van het programma Comedy casino cup op Canvas. In 2008 ging Philippes eerste zaalshow Droog in première. Op televisie werd hij een graag geziene gast en jurylid in De slimste mens ter wereld. In 2011 trok hij samen met Martin Heylen voor de reisdocumentaire Dr. Livingstone door Afrika. Twee jaar later kreeg hij zijn eigen programma, Geubels en de Belgen. In 2017 stond Philippe met zijn vierde voorstelling Bedankt voor alles op de planken. Met succes, ook in Nederland: in april 2018 speelt hij alweer voor de tweede keer vijf maal voor een uitverkochte Koninklijk Theater Carré in Amsterdam en is hij een graag gezien tv-figuur bij onze noorderburen. In 2017 verwelkomde Eén Philippe met groot plezier als schermgezicht. Zijn eerste wapenfeit voor het net wordt Taboe.

 

Philippe:

“Dit programma maken was een heel intense ervaring. De mensen die ik op dit avontuur heb leren kennen, hebben mijn blik enorm verruimd. Mijn doel met dit programma is dus absoluut niet om deze fantastische mensen te kwetsen, maar net om hén te laten lachen om hun situatie.

In een tijdsgeest waarin het als komiek soms op eieren lopen is, was dit programma een serieuze uitdaging. Maar net daarom is het broodnodig.”

 

Kat Steppe

Kat Steppe (°1974) studeerde film aan het RITS en schilderkunst en vrije grafiek aan het KASK in Gent. Ze maakte twee documentaires over bijzondere plekken in de streek waar ze opgroeide: Bedankt en merci (2010) en Ik vergeet u nooit (2011) werden beide erg goed onthaald. Met productiehuis Panenka werkte Kat voor een eerste keer samen in 2015 aan Een kwestie van geluk, een tiendelige documentairereeks voor Eén. Het  programma won in 2016 de Ha! van Humo, de diversiteitstrofee van VRT in de categorie Televisie en in december 2017 de SABAM award. Met het Eén-programma Goed volk won Kat de Prix d’Europe in Berlijn voor beste documentaire en onlangs ook de Ha! Van Humo 2017.

 

Panenka

Taboe is het zesde programma van het in 2014 opgerichte productiehuis Panenka van Tom Lenaerts en Kato Maes. Voor Eén maakte Panenka eerder Kalmte kan u redden, Switch en Een kwestie van geluk. Daarnaast werkt Panenka voor Eén aan de nieuwe fictiereeks Over water. Kat vond bij Panenka haar vertrouwde ploeg van Een kwestie van geluk terug met onder meer René Vermeulen, Jan Daneels en Annelies Vanderoost. Tineke Van Cauwenberghe leidde de selectie van de gasten en Jan Van der Weken verzorgde de montage. Philippe kon terugvallen op vertrouwelingen Bart Cannaerts en Tom Baetens, waarmee hij eerder onder andere Geubels en de Belgen maakte.

 

De deelnemers

Mensen met een ongeneeslijke ziekte

Wanneer mensen te horen krijgen dat ze een ongeneeslijke ziekte hebben, blijft niets nog hetzelfde. Ze moeten niet alleen aan de slag om hun ziekte de baas te zijn of zo draaglijk mogelijk te houden, maar moeten ook het taboe rond hun ziekte te lijf gaan. Familie en vrienden durven plots geen vragen te stellen over de ziekte: waarover je niet spreekt, bestaat ook niet.

Demi (21) heeft mucoviscidose, een progressieve longaandoening. Tot haar achttiende kon ze nog naar school, maar sindsdien is haar toestand zo verslechterd dat ze de hele dag thuis zit bij haar moeder. Demi’s vrienden beginnen aan hun leven, terwijl zij het hare vanuit de zetel ziet voorbijgaan.

Danny (52) lijdt aan ALS: een aandoening waarbij de hersenen geen signaal meer geven aan de spieren. Danny’s lichaam verlamt daardoor steeds meer maar met de hulp en steun van zijn vrouw Nicole probeert hij de glimlach te laten primeren in hun leven.

Mireille (46) kreeg vijf jaar geleden te horen dat ze nog maar één jaar te leven had. Ze wrong zich door bijzonder zware behandelingen en omschrijft zichzelf als gelukkig omdat ze de afgelopen jaren zo intens beleefde.

Hilde (54) kreeg enkele jaren geleden te horen dat ze eierstokkanker had in een vergevorderd stadium. Vrijwel al haar organen raakten aangetast, en toch is ze nog steeds hier. Ze kijkt met een geestig cynisme naar de wereld, en haar tactiek om de dag door te komen lijkt vooral om haar ziekte te negeren.

 

Mensen met een fysieke beperking

Een van de meest zichtbare taboes in de reeks is dat rond mensen met een fysieke beperking. Hun aandoening valt vaak erg op, waardoor ze vaak worden aangestaard, nagekeken en behandeld alsof ze ook mentaal niet meekunnen. Wie een fysieke beperking heeft, merkt dat er vaker over dan mét hem gepraat wordt.

Ken (37) belandde als turnleraar met zijn nek op de stalen rand van een trampoline waardoor hij van zijn tenen tot aan zijn kin verlamd is geraakt. Na een lange periode van ups en downs ontdekte hij opnieuw de liefde voor het leven.

Hendrik (23) is geboren met dwerggroei maar ziet vooral de reacties van mensen op zijn beperking als zijn zwaarste probleem. Als kind leerde hij zichzelf accepteren toen hij begreep dat hij niet de enige persoon ter wereld was met een kleine gestalte.

Manon (20) werd anderhalf jaar geleden aangereden op haar brommer, waardoor de helft van haar lichaam verlamd raakte en haar stem veranderde. Ze heeft veel moeite om haar beperking te accepteren maar door vaak om te gaan met lotgenoten, slaagt ze daar steeds beter in.

Thibaut (30) viel enkele jaren geleden tijdens het slaapwandelen uit een raam op de zevende verdieping van een hotel. Wonderwel overleefde hij de val maar hij verloor zijn rechterbeen en zijn linkse raakte zwaar beschadigd. Hij weigert bij de pakken te blijven zitten en gaat vrolijk met zijn beperking om.

 

Blinde en slechtziende mensen

Mensen die blind worden geboren of van wie het zicht tijdens hun leven zo sterk verslechtert dat ze uiteindelijk niets meer zien, zijn of worden vaak erg afhankelijk van anderen om hun leven in te richten. In een wereld waar het visuele zo belangrijk is, is blind of slechtziend zijn een bijzonder zware beperking. Wie blind werd geboren, zoekt vaak naar meer, terwijl mensen die blind worden een rouwproces doormaken.

Julius (68) werd blind in een tijd dat mensen nog geloofden dat een visuele beperking een straf van God was. Hij heeft zich jarenlang geschaamd en heeft zijn blindheid voor de buitenwereld vaak verborgen. Het echte taboe schuilt volgens hem in toegeven dat je hulp kunt gebruiken. Maar ondertussen heeft hij de stiel van het blind zijn stevig en met trots onder de knie.

Ruben (38) heeft dezelfde aandoening als Julius: retinitis pigmentosa. Dat betekent dat hij langzaamaan blind wordt, maar op dit moment ziet hij nog steeds een beetje. Hij heeft erg lang geworsteld met zijn witte stok. Die gebruiken was toegeven dat hij een beperking had.

Sacha (47) is blind sinds zijn geboorte en ziet alles wat hij zelfstandig kan als een overwinning. Hij is vertaler en tolk van opleiding en actief als muzikant. Toch ervaart hij dat het erg moeilijk is om als blinde in een ziende wereld volwaardig mee te draaien.

Rik (65) werd op een onwaarschijnlijke manier blind. Zijn ene oog verloor hij toen er een aardappelmesje in belandde tijdens een ruzie met zijn broer. Het andere speelde hij een paar jaar later kwijt toen zijn oom er met een katapult een steen in schoot. Ondanks die tegenslag staat Rik vrolijk in het leven. Hij werkt bij de douane, is discjockey in zijn vrije tijd en kent alles van muziek.

Stéphanie (24) studeerde Rechten en is zwaar slechtziend. Ze ervaart als slechtziende vaak positieve discriminatie, en dat voelt niet altijd goed. Verder heeft slecht zien voor haar ook fijne gevolgen. Contacten met mensen zijn voor haar bijzonder intens omdat ze zich altijd in grote mate aan hen overgeeft.

 

Mensen met obesitas

Er zijn niet veel taboes die op zo weinig sympathie kunnen rekenen als dat rond zwaarlijvigheid. Zwaarlijvige mensen krijgen bijna altijd het verwijt dat het allemaal wel aan zichzelf zal liggen: “elk pondje gaat door het mondje”. Mensen met obesitas worden vaak gepest als ze jong zijn en blijven zich als volwassene vaak erg schamen voor hun uiterlijk omdat het niet overeenkomt met het heersend schoonheidsideaal.

Pieter (32) werkt in de haven als bootman. Hij is een tikkeltje brutaal en mondig genoeg om eventuele opmerkingen over zijn gewicht van zich af te slaan. Hij heeft geen probleem met zijn verschijning, maar hij ziet wel in dat zijn gezondheid eronder lijdt.

Lara (42) werd zwaarlijvig nadat er door haar bevalling hormonaal iets mis ging. Hoe weinig ze ook eet, ze valt maar niet af. Ze probeerde talloze diëten, maar die hielpen niet. Lara heeft het niet altijd gemakkelijk met aanvaarden dat ze er niet meer uitziet zoals vroeger.

Evelyn (27) heeft een erg positieve ingesteldheid maar heeft het moeilijk met haar zelfvertrouwen. Ze blijft werken aan haar gewicht en probeert momenteel opnieuw om enkele kilo’s te verliezen.

Sandra (45) is zo lang ze zich kan herinneren al zwaarlijvig. Het ene moment kan ze al beter met haar gewicht omgaan dan het andere. Zelf wil Sandra de wereld duidelijk maken dat schoonheid niet gaat over dik of dun.

 

Mensen in armoede

Een steeds groter wordende groep in de samenleving leeft onder de armoedegrens. Los van het financiële aspect, heeft leven in armoede op persoonlijk vlak vaak verregaande gevolgen. Mensen in armoede krijgen vaak het verwijt dat ze de problemen aan zichzelf te danken hebben, of niet genoeg moeite doen om eruit te klimmen. Het stigma rond armoede is groot en blijft vaak aan iemand kleven, zelfs nadat de financiële problemen van de baan zijn.

Marie-Helene (48) heeft een doctoraat in de toegepaste economische wetenschappen en belandde in armoede nadat haar zaak in coaching en voetreflexologie over de kop ging. Stilaan werkt ze zich naar boven uit de financiële ellende. Vooral voor haar kinderen vindt ze dat bijzonder zwaar.

Danny (52) groeide op in een kansarm gezin. Voor hem is het grote probleem van armoede niet het financiële aspect maar wel de schade en gevolgen van de sociale uitsluiting. Die zorgde er bij hem voor dat hij moeilijk uit zijn kansarme omgeving kon wegraken.

Nicole (73) erfde na de dood van haar man 2,5 miljoen Belgische frank schulden. Ze stond er alleen voor met vier kinderen en kwam terecht in een systeem van schuldbemiddeling en zware afbetalingen. Ze moet het nog steeds met 85 euro per week stellen.

Nancy (48) voedde voor een groot stuk haar eigen broers en zussen op. Voor school had ze meestal niet de tijd. En toch is het onder meer door de steun van een leerkracht dat ze uit de kansarmoede is geraakt. Die zei haar ooit: “Doe je best, Nancy, jij kunt dat wel.” En dat is ook gebleken.

 

Holebi’s

Heerst er rond geaardheid en gender nog een taboe? Mensen van hetzelfde geslacht mogen immers met elkaar trouwen en kinderen adopteren. Maar in realiteit blijft er veel onbesproken. Holebi’s moeten zich blijven verantwoorden voor hun geaardheid, en lopen binnen hun familie- en vriendenkring nog vaker tegen een muur dan algemeen wordt gedacht. Onlangs bleek uit onderzoek dat “homo” het meest gebruikte scheldwoord is op Vlaamse speelplaatsen.

Nelson (27) groeide op in een omgeving die vijandig stond tegenover iedereen die anders was. Toen Nelson zich bewust werd van zijn geaardheid, wilde hij er aanvankelijk vanaf. Pas toen hij verder ging studeren als filmmaker, accepteerde hij stilaan dat hij homo was. Spreken over zijn verleden en het onderwerp blijft echter moeilijk.

Roos (65) zette een punt achter haar leven met haar man, toen ze de kaap van 40 al voorbij was. Ze werd verliefd op een studente en besefte eindelijk dat ze op vrouwen viel. Het kostte moed, verdriet en openheid om beslissingen te nemen en zichzelf te kunnen zijn.

Marie (22) is studente sociaal-cultureel werk. Ze heeft nooit grote drama’s ervaren rond haar geaardheid. Toch voelt ze zich vaak eenzaam. Haar vriendengroep bestaat voornamelijk uit hetero's waardoor ze het soms moeilijk heeft om het onderwerp ter sprake te laten komen.

Jaouad (32) is kok, muzikant en theatermaker. Hij besefte al vroeg dat een andere geaardheid taboe was in zijn Marokkaanse omgeving. Toen hem werd aangeraden naar een psycholoog te gaan om hem van zijn homoseksualiteit af te helpen, is hij thuis vertrokken.

 

Mensen met een andere huidskleur

Weinig thema’s voelen zo actueel aan als dat rond mensen met een andere huidskleur. En hoewel iedereen weet dat racisme niet kan, doen racistische grappen het aan de toog nog steeds erg goed. Mensen weten vaak nog steeds niet goed wat ze mogen benoemen en waarmee ze mogen lachen. Clichés zijn vaak kwetsend, maar kunnen ook een beginpunt zijn om het over de maatschappij van vandaag te hebben.

San-Ho (48) werd op driejarige leeftijd geadopteerd vanuit Zuid-Korea. Na een moeilijke jeugd besloot hij op zijn zeventiende om alleen op pad te gaan. Hij ging actief op zoek naar zijn roots en zijn cultuur. Het Zuid-Koreaanse restaurant en de foodtruck die hij vandaag uitbaat, zijn daarvan het resultaat.

Wilson (24) ontvluchtte zijn geboorteland Rwanda tijdens zijn eerste levensjaar, toen daar de burgeroorlog uitbrak. Als student en voetballer in derde klasse ervaart hij vandaag regelmatig racisme op verschillende manieren. Toch benadrukt hij hoe goed hij en zijn familie werden onthaald in vergelijking met vluchtelingen vandaag.

Ali (27) kwam op zijn tiende met zijn hele gezin via mensensmokkelaars uit Iran naar Europa, op zoek naar een betere omkadering voor zijn zusje met het syndroom van Down. Op zijn nieuwe school in West-Vlaanderen voelde hij dat hij de taal moest leren om aanvaard te worden. En dat lukte.

Ilias (23) is een Marokkaanse Belg, geboren in Antwerpen en getogen in Borgerhout. Hij groeide op in moeilijke omstandigheden en ziet dat hij er enkele ook zelf heeft gecreëerd. Die ervaringen probeert hij nu mee te nemen in zijn omgang met jongeren op een school in Merksem.

Fatih (33) werd geboren als buitenechtelijk kind van een Turkse vader en een Gentse moeder. Heel zijn leven is hij al ‘half’: half Turks, half Belgisch, halfbroer, half katholiek, half moslim. Fatih heeft hard moeten vechten om als ‘heel’ gezien te worden.

 

Mensen met een psychische kwetsbaarheid

Wanneer iemand te maken krijgt met een psychische kwetsbaarheid, dan wordt hij of zij nog vaak weggezet als ‘gek’. Iedereen leeft sterk mee met mensen die de diagnose van kanker krijgen, maar als het om een psychische kwetsbaarheid gaat, is dat veel minder. Een aandoening die iemands persoonlijkheid uit balans brengt, is voor veel mensen in de omgeving van de patiënt nog steeds angstaanjagend.

Maarten (32) kreeg op zijn zeventiende een depressie. Hij knapte weer op, maar herviel drie jaar geleden in een depressie met angstaanvallen. Maarten gelooft dat een groot deel van het probleem het gevolg is van een maatschappij die op te hoge toeren draait. Hij verblijft daarom steeds vaker in Zuid-Afrika, waar hij rust vindt.

Lieve (41) lijdt al sinds haar tienerjaren aan een bipolaire stoornis. Sinds een elektroshocktherapie is ze stabieler geworden, en dus ook een pak bewuster en gelukkiger. Als ervaringsdeskundige en psychiatrisch verpleegster in opleiding hoopt ze om andere mensen in haar situatie beter te kunnen helpen.

Wouter (27) kreeg zes jaar geleden voor het eerst een psychose nadat hij hasj had gerookt tijdens een Chirokamp. Wouter werd gedwongen opgenomen en verbleef drie maanden in een gesloten instelling. Zijn toestand verbeterde, maar hij herviel en kreeg vier jaar geleden een angstpsychose door de stress van het studeren. Hij moet blijven opletten en vermijdt zo veel mogelijk stress om nieuwe psychoses uit de weg te gaan.

Veerle (65) heeft een enorme controledrang. Ze wil steeds weten of iedereen van haar gezin veilig is. Verder heeft ze ook heel klassieke dwangneuroses. De moeilijkheden die haar aandoening met zich meebrengen, werden ook duidelijk tijdens de opnames. Het was voor Veerle niet mogelijk om mee te gaan naar Westouter.

 

Comedy

Philippe Geubels is natuurlijk in de eerste plaats een komiek, en dus is het na die week vakantie tijd om te zien of hij wel degelijk iets heeft bijgeleerd. Hij brengt een comedy-voorstelling over het bewuste thema in NTGent. Uiteraard zitten zijn nieuwe vrienden prominent op de eerste rij. De bedoeling van de comedy-voorstelling is dezelfde als die van alle andere: het publiek laten lachen, zowel in NTGent als thuis op Eén.

 

Philippe wil niet bruuskeren of zien hoe ver hij precies kan gaan met zijn grappen. Hij wil vooral met humor en relativering naar de wereld van vandaag kijken, in de hoop dat we er allemaal samen eens goed om kunnen lachen. Binnen de grenzen die zijn gasten zelf al dan niet hebben aangegeven.

 

Het is zoals Ruben, één van de gasten uit de blindenaflevering het zegt:

“Als iemand grappen maakt over ons, dan zegt die eigenlijk ‘we weten het, en het is goed’. Een soort heel luchtig schouderklopje. Ik denk dat humor op die manier een fantastische rol kan spelen om dat taboe in onszelf te doorbreken.”

 

Taboe: vanaf 21 januari elke zondag om 20.30 uur op Eén.