Pano: Onrust om euthanasie

“Mensen komen op consultatie en zeggen: ik wil euthanasie. Tja, zo werkt het niet.” Zowel Nancy als Ruth ondervinden hoe moeilijk het is om zélfs als je ondraaglijk lijdt, euthanasie te krijgen. Nancy heeft vier jaar geleden euthanasie gevraagd, Ruth twee jaar geleden. “Ik blijf vechten voor mijn rechten om mijn euthanasie te verkrijgen”, zegt Ruth. Ruth is 28 en lijdt psychisch ondraaglijk. 

Onrust is er niet alleen bij patiënten. Ook bij artsen en nabestaanden. Dat is op pijnlijke wijze gebleken tijdens het euthanasieproces eerder dit jaar. Pano gaat op zoek naar de oorzaak van de onrust, ook bij de euthanasiecommissie. Die moet erop toezien dat de wet wordt nageleefd. ​ Maar – dat vertellen (oud)commissieleden - ​ de commissie is te laks, niet transparant en rekt de wet op. ​ 

Alle geïnterviewden in Pano zijn blij dat de euthanasiewet er is. Maar er zijn pijnpunten en het stilzwijgen daarrond willen ze doorbreken. “Het feit dat de wet beter zou moeten worden omschreven, wordt altijd maar afgeremd. Ik denk dat die panische angst niet correct is”, zegt oud-commissielid Bob Rubens. “Het is heel makkelijk om als buitenstaander te zeggen, komaan een nieuwe dag! Maar voor mij is dat opnieuw een dag waarop ik moet vechten om die uren door te komen”, besluit Ruth.  

Pano: Onrust Om Euthanasie, woensdag 30 oktober om 21u25 op Eén. Een reportage van Greet Pluymers, eindredactie: Sara Van Boxstael en Pascal Seynhaeve