Waarom hebben arme mensen altijd een huisdier? Brutale vragen in nieuwe aflevering Durf te vragen

Vrijdag 17 september 2021 - Siska Schoeters praat in het derde seizoen van Durf te vragen opnieuw met groepen mensen die door hun levensstijl, ideologie, fysieke of psychologische aandoeningen vaak tegen vooroordelen moeten opboksen. De vierde aflevering draait rond mensen die leven in armoede. Mensen waar we stiekem veel vragen voor hebben, die we uit beleefdheid vaak niet stellen. Siska doet het voor de gelegenheid wel en opent al doende onze ogen voor een maatschappelijk fenomeen waar velen nog te weinig over weten. 

In Vlaanderen leven ongeveer 680.000 mensen met een inkomen onder de armoedegrens. Voor een alleenstaande betekent dat een inkomen van minder dan 1.187 euro per maand, voor een koppel met twee kinderen een inkomen van minder dan 2.493 euro per maand. Los van financiële zorgen worden mensen die leven in armoede ook vaak geconfronteerd met vooroordelen en onbegrip. "Zou je niet beter wat harder gaan werken?", "Ben je bang om dakloos te worden?" en "Waarom hebben arme mensen altijd een huisdier?" Het zijn vragen die ze maar al te vaak horen en waarop ze nu een eerlijk antwoord geven.

Siska neemt ons ook mee in de leefwereld van enkelen onder hen. Zo gaat ze met alleenstaande mama Tessa naar Plopsaland, een uitstap die de kinderen van Tessa een vakantiegevoel moet geven. Nathalie zoekt als vrijwilliger betaalbare vakantiebestemmingen voor lotgenoten en leert Siska hoe je shopt met het dagbudget van iemand die leeft in armoede.

Net als iedere week zal Generation M van radionet MNM op woensdagavond napraten over het thema van de uitzending samen met enkele getuigen en luisteraars.

Durf te vragen: elke dinsdag om 20.35 uur op Eén.

Durf te vragen is een programma van Roses are blue voor Eén.

De getuigen

Isabelle (De Haan, 45 jaar) 

Voor Isabelle begonnen de financiële moeilijkheden nadat er bij haar een agressieve kanker werd vastgesteld. Ze was op dat moment een jonge alleenstaande mama van twee kinderen en kon vanwege haar ziekte niet blijven werken. “Men zegt altijd, ‘ziek maakt arm en arm maakt ziek' en zo is het bij mij ook begonnen”. Het is voor Isa en haar huidige man iedere maand tellen om de medische kosten, huishuur en rekeningen betaald te krijgen. Ondanks alles vindt ze toch de kracht om andere mensen in armoede te helpen. Met haar vzw Bitna voorziet ze in voedsel- en crisishulp voor gezinnen in nood. ​ 

Kim (Aalst, 38 jaar)

Kim is een alleenstaande mama van drie die, ondanks haar job, maar moeilijk rondkomt. Elke maand opnieuw moet ze tellen en puzzelen. “Ze zeggen dat elk kind een huis kost, maar volgens mij is dat toch een dikke villa.”. Arm zijn ervaart ze vooral als opboksen tegen de vooroordelen die in stand worden gehouden door de maatschappij. Maar Kim blijft positief en houdt moed. “Er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Je moet het alleen weten en willen zien.” 

Maxim (Ronse, 27 jaar)  

Maxim groeide op in armoede. Zijn vader heeft hij nooit gekend en zijn moeder worstelde met een alcoholverslaving. Hij is thuis vertrokken met niets dan de kleren aan zijn lijf. “Arm zijn, is veel meer dan geen geld hebben. Het is geen kansen hebben.” Maxim merkt dat hij door van zijn beperkte budget op veel gebieden uit de boot valt. Een drankje met vrienden, een betalende hobby, een opleiding of job wat verder weg zitten er voor hem niet in, maar toch blijft hij niet bij de pakken neerzitten. Maxim zet zich vrijwillig in voor verschillende armoede-organisaties en koestert de droom om ooit een boek te publiceren. ​ 

Peter (Hoboken, 52 jaar) 

Peter belandde in armoede toen zijn relatie afsprong. Hij was met zijn toenmalige vriendin een lening aangegaan. De lening stond op zijn naam, maar eens de relatie beëindigd, kon Peter de maandelijkse afbetalingen niet meer inlossen. Hij maakte schulden, kreeg loonbeslag en kwam uiteindelijk terecht in collectieve schuldbemiddeling. Als alleenstaande papa met een opgroeiende puberzoon heeft hij honger gekend. Op dit moment is zijn situatie rooskleuriger. Zijn schulden zijn inmiddels kwijtgescholden en sinds het overlijden van zijn moeder heeft hij ook wat geld opzij staan voor als het nog eens tegenzit. ​ 

Tony (Deurne, 50 jaar) 

Tony kende doorheen zijn leven meerdere periodes van armoede. De eerste keer was naar aanleiding van de scheiding van zijn ouders. Zijn moeder, die altijd huisvrouw was geweest, kwam alleen te staan met de kinderen, met alle gevolgen van dien. Als volwassene deed Tony zijn best om uit de armoede te raken. Zo werkte hij jarenlang in de haven van Antwerpen. Foute partners, een stukgelopen relatie en finaal arbeidsongeschiktheid deden hem echter opnieuw in armoede belanden. Momenteel leeft Tony van een invaliditeitsuitkering.

Tessa (Aalst, 30 jaar) en Veerle (Aalst, 55 jaar) 

Tessa en Veerle leerden elkaar kennen in een Aalsterse vereniging waar armen het woord nemen. Beide vrouwen groeiden op in armoede. Voor Veerle voelde het aan als de processie van Echternach: “Een beetje vooruit en terug achteruit”. Hoewel ze hard geknokt heeft om uit de armoede te raken - door bijvoorbeeld een diploma verpleegkunde te behalen - blijft ze het moeilijk hebben. Na een scheiding belandde ze in schuldbemiddeling en moet ze nu rondkomen met een invaliditeitsuitkering.

Ook Tessa leeft van kleins af aan in armoede. Volgens haar is armoede een web waar je moeilijk uit raakt. Er is niet één zaligmakende oplossing. “Bij kansarmoede is het de derde generatie die het meeste kans maakt om uit de armoede te raken. Mijn kinderen hebben dus meer kans dan ik.” 

Nathalie (Kortrijk, 46 jaar)

Nathalie belandde 11 jaar geleden in armoede, nadat ze brak met haar toenmalige man en niet veel later ook haar job kwijtraakte. Ze kon de lening van haar huis niet meer betalen en maakte schulden. Op dit moment zit ze nog steeds in schuldbemiddeling. Dat Nathalies budget beperkt is, is een understatement. Samen met haar zoontje met ze rondkomen met veertig euro per week. Desondanks ziet Nathalie haar glas als halfvol. Naast de opvoeding van haar zoontje, zet ze zich wekelijks vrijwillig in voor de Kortrijkse armenvereniging A’kzie. ​ 

Durf te vragen: elke dinsdag om 20.35 uur op Eén.