Zelfde deur, 20 jaar later: Martin Heylen trekt naar Vostaard, Deerlijk, Assebroek, Kuurne en Puivelde

In een nieuwe aflevering van Zelfde deur, 20 jaar later trekt Martin Helen naar oude bekenden uit Vostaard, Deerlijk, Assebroek, Kuurne en Puivelde. Zoveel jaren geleden voorspelde een cafébazin uit Deerlijk dat Mathilde "een goed meiske voor Filip zou zijn, hij heeft dat nodig." Wat zou ze nu van onze koningin vinden?

Zelfde deur, 20 jaar later: op maandag 16 november om 20.40 uur op Eén.

Zelfde deur, 20 jaar later is een programma van Woestijnvis voor Eén.

Vostaard

Francine was twintig jaar geleden dol op countrydansen. Haar grote droom was om zich ooit aan een linedance in Texas met lokale cowboys te wagen. Haar man Marcel was een verwoed jager. Nog altijd beheerst hij de kunst om met zijn lokfluitje hitsige herten de kop op hol te brengen.

Deerlijk

Een stoere cafébazin in Deerlijk had zo haar eigen uitgesproken kijk op koningshuizen. Betty vond Mathilde niet zo mooi als Lady Di maar toch een uitstekende keuze voor Filip. Wat zou ze nu van ons koningshuis denken? En zou haar man nog zoveel moppen vertellen? Na een bewogen zoektocht, bijgestaan door een korps van enthousiaste schooljuffrouwen, vindt Martin een spoor naar Ann, de dochter van Betty.

Assebroek

In Assebroek woonde een vrouw die verzot was op kantklossen. Er was net een nieuwe baby geboren, zei ze. Er is sindsdien veel veranderd. Die boorling is nu een jonge vrouw. Annick geeft cursussen kantklossen in Engeland en Amerika. Maar ze heeft zich vooral ontpopt tot een verwoed verzamelaarster en een extreem bezige bij.

Kuurne

Nina was een gedreven verpleegster met twee kleine kindjes. Ze was samen met haar man hun huis aan het verbouwen. In de muur hadden ze een massief kruis van een grafzerk aangetroffen. Nina is nog altijd een bevlogen thuisverpleegkundige. Zelfs thuis stopt het werk niet, want haar oude hond lijdt aan hartfalen en die begint ineens verwoed te blaffen als hij Martin ziet…

Puivelde

Een jong gezin met twee kinderen genoot van hun eenvoudig klein geluk in een dorp, met een tuintje, vast werk, een eigen huis. Maar er was één donkere wolk: de angst om hun zoontje Robin. Die had een hartafwijking en er brandde een kaars voor hem. Hoe zou het met die jongen zijn? Martin wordt weer even hartelijk ontvangen door moeder Marie-Christine en, jawel, ook door zoon Robin.